Περίεργη στεριά ειν’ η αγάπη...
Εκεί που λέω είναι μακριά,
φαίνεται κάτι...
Εκεί που φτάνω ως το βυθό
και λέω "πεθαίνω"
Τα δυο σου χέρια εγώ κρατώ
και ανεβαίνω...

Να είχα μια, να είχα δυο
να είχα τρεις ζωές εγώ
Για σένα μια, για σένα δυο
για σένα τρεις φορές να ζω

Παράξενη σιωπή, απόψε βρέχει...
Εκεί που λέω πως θα κοπεί,
η αγάπη αντέχει...
Και πάντα βρίσκει μια ρωγμή,
στο πρόσωπό σου
Η αγάπη γίνεται εσύ
κι εγώ δικός σου...