Ένα κορίτσι γράφει γράμμα
και δεν ξέρει που να το γράψει
από συνήθεια υπογράφει
από τη φίλη σου Άννα

Μπαίνουν στο γραμματοκιβώτιο οι άγγελοι για να το δούνε
ένα αγόρι θέλει μόνο σαν τον πατέρα της να πούνε
να μην πατάει τέρμα γκάζι να μην την σέρνει στα υπόγεια
Αννούλα μου να τη φωνάζει όπως του εξήντα τα αγόρια

Να λέει σ’ αγαπάω φως μου
η πιο όμορφη λέξη του κόσμου

Ένα αγόρι γράφει γράμμα
και δεν ξέρει που να το στείλει
από συνήθεια υπογράφει
από τον φίλο σου Βασίλη

Μπαίνουν στο γραμματοκιβώτιο οι άγγελοι για να το δούνε
ένα κορίτσι θέλει μόνο σαν τη μητέρα του να πούνε
να μην ζητάει τέρμα γκάζι, να μην τον τρελαίνει στα καπρίτσια
Βασίλη μου να τον φωνάζει, όπως του εξήντα τα κορίτσια

Και οι δυο κοιμήθηκαν με κλάμα, ίδιος πόνος ίδιο κλάμα
αλλά ποτέ δε θα τα βρούνε, θα βρίζουνε θα βλαστημούνε
Τάχα σκληροί τάχα ροκάδες αυτή η γενιά του δύο χιλιάδες