Tον βρήκανε μεσάνυχτα και κάτι
σε ξύλινο βαγόνι.
Κλειστά είχε τα μάτια του,
τώρα μια χούφτα χιόνι
τον φίλο μας τον βρήκανε
σε ξύλινο βαγόνι.

Μ’ ένα μπουζούκι πλάι του
παρέα για τον Άδη του,
και το χαμόγελό του
νωπό ήταν στα χείλη του
και κλάψανε οι φίλοι του
τον άδικο χαμό του.

Αν άντεξε βοριάδες και χειμώνες
σε ξύλινο βαγόνι,
δεν άντεξε το χωρισμό
να ’ναι η καρδιά του μόνη,
και έκανε ο φίλος μας ένα ταξίδι ακόμη.

Μ’ ένα μπουζούκι πλάι του
παρέα για τον Άδη του,
και το χαμόγελό του
νωπό ήταν στα χείλη του
και κλάψανε οι φίλοι του
τον άδικο χαμό του.