Τρέχω, πετάω, κυνηγάω
πουλιά και όνειρα!
Και, κάθε μέρα, κολυμπάω
σε πιο βαθιά νερά.

Θέλω τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω
μ’ ένα ζεστό φιλί.
Κι από τη δύση μου να φτάσω
ώς την ανατολή.

Μα είναι φίδι το ταξίδι.
Είναι χολή μαζί και ξύδι
σ’ έναν μεγάλο, αγκάθινο σταυρό.
Όμως, εγώ δεν κάνω πίσω,
ούτε τον δρόμο μου θ’ αφήσω,
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.

Θέλω τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω
μ’ ένα ζεστό φιλί.
Κι από τη δύση μου να φτάσω
ώς την ανατολή.

Τρέχω, πετάω, χαιρετάω
τα πιο τρελά παιδιά!
Και κάθε πέτρα, που πατάω,
ανοίγει σαν καρδιά!

Δείχτε μου δρόμο να περάσω
με ήλιο, με βροχή.
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω(/διαβάσω)
και πάλι απ’ την αρχή.

Μα είναι φίδι το ταξίδι.
Είναι χολή μαζί και ξύδι
σ’ ένα μεγάλο, αγκάθινο σταυρό.
Όμως, εγώ δεν κάνω πίσω,
ούτε τον δρόμο μου θ’ αφήσω,
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.

Δείχτε μου δρόμο να περάσω
με ήλιο, με βροχή.
Θέλω τον κόσμο να διαβάσω
και πάλι απ’ την αρχή.