Κι έτσι έφτασα πάλι να ζω στο κενό
το σκοτάδι που άφησες πίσω μετρώ
να ακούω φωνές, να μιλώ με σκιές
και στις άδειες μου μέρες να βάζω φωτιές.

Πες μου πού να σε βρω
να μου δείξεις τον τρόπο να ζω
πριν με βρει το πρωί παγωμένο, νεκρό.
ποια ζεστή αγκαλιά
και ποια χέρια σε παίρνουν, σε κρατούν δυνατά;
ποια φιλιά σε τραβάνε από μένα μακριά;

Κι έτσι έμεινα πάλι εδώ, μόνος, μισός
να παλεύω τις ώρες, να με πνίγει ο καιρός
να κοιτάω το τοίχο, να μη βγαίνει μιλιά
και τον κάθε μου στίχο να τον νιώθω θηλιά.

Πες μου πού να σε βρω
να μου δείξεις τον τρόπο να ζω
πριν με βρει το πρωί παγωμένο, νεκρό.
ποια ζεστή αγκαλιά
και ποια χέρια σε παίρνουν, σε κρατούν δυνατά;
ποια φιλιά σε τραβάνε από μένα μακριά;