Σ’ αναζητώ στ’ Ουρανού το μεσοπόρτι,
στον Μαγεμένο τον Αυλό,
μέσ’ στου τσιγάρου τον καπνό.
Σ’ αναζητώ μέσ’ στων ονείρων την οδό…

Και προσκυνώ την αφεύγατή σου νιότη.
Ξενύχτης μέσ’ στις γειτονιές,
μ’ ονειρογόνους ποιητές
και της Ελλάδας σου τις άγνωστες κραυγές…

Για την Ελένη σου θρηνώ
και του Υμηττού το μυστικό,
που στην αγκάλη σου
το κράτησες κρυφό.

Στους ίδιους δρόμους περπατώ
και τη μορφή σου αναζητώ
μέσ’ στων αγγέλων τον αστερισμό…

Και προσπαθώ τ’ όνειρό σου ν’ αντικρίσω.
Το κυπαρίσσι τ’ αψηλό
με μια κιθάρα τραγουδώ
και το ιερό σου μονοπάτι ακολουθώ…

Και ξαγρυπνώ στην αξέχαστή σου μνήμη
μ’ ένα ζεϊμπέκικο γλυκό.
Και, στων σκιών το δειλινό,
τ’ άγιο σου χώμα τώρα σκύβω και φιλώ…

Για την Ελένη σου θρηνώ
και του Υμηττού το μυστικό,
που στην αγκάλη σου
το κράτησες κρυφό.

Στους ίδιους δρόμους περπατώ
και τη μορφή σου αναζητώ
μέσ’ στων αγγέλων τον αστερισμό…

Σ’ αναζητώ στ’ Ουρανού το μεσοπόρτι,
στον Μαγεμένο τον Αυλό,
μέσ’ στων ονείρων την οδό.
Σ’ αναζητώ μέσ’ στου τσιγάρου τον καπνό…