Την πόρτα δε χτυπάει κανείς
κανείς πιο μόνος από μένα.. μοναξιά..
μες στο μυστήριο της σιωπής
σε θέλω πάλι αρρωστημένα, μα κανείς πουθενά

Θα σ’ αγαπώ γι’ αυτές τις νύχτες που μου χάρισες
θα σ’ αγαπώ κι αν άλλο δρόμο τώρα χάραξες
το ξέρω τελικά δε θα γυρίσεις
και θα σε ζω μες απ’ τις αναμνήσεις
στα όνειρα μου όμως μείνε
θα `σαι πάντα όπου είμαι

Θα σ’ αγαπώ γι’ αυτές τις νύχτες που μου χάρισες
θα σ’ αγαπώ κι αν άλλο δρόμο τώρα χάραξες
το ξέρω τελικά δε θα γυρίσεις
και θα σε ζω μες απ’ τις αναμνήσεις
στα όνειρα μου όμως μείνε
θα `σαι πάντα όπου είμαι

Κι αφού δεν είσαι πια εδώ
αλλάζει της ζωής το χρώμα.. σκοτεινό..
κερνάω τσιγάρο τον καημό
κι εσύ να ζεις σε ξένο σώμα, να `ξερες τι περνώ..

Θα σ’ αγαπώ γι’ αυτές τις νύχτες που μου χάρισες
θα σ’ αγαπώ κι αν άλλο δρόμο τώρα χάραξες
το ξέρω τελικά δε θα γυρίσεις
και θα σε ζω μες απ’ τις αναμνήσεις
στα όνειρα μου όμως μείνε
θα `σαι πάντα όπου είμαι

Θα σ’ αγαπώ γι’ αυτές τις νύχτες που μου χάρισες
θα σ’ αγαπώ κι αν άλλο δρόμο τώρα χάραξες
το ξέρω τελικά δε θα γυρίσεις
και θα σε ζω μες απ’ τις αναμνήσεις
στα όνειρα μου όμως μείνε
θα `σαι πάντα όπου είμαι