Στους δρόμους της απώλειας
γεννιέται η αγάπη
Της κάθε νύχτας δόλιας
ευλογημένο κάτι

Σε κάτι πεζοδρόμια
κατέβηκαν τ’ αστερια
Και όλα έχουν νόημα
μόνο στα δυο σου χέρια

Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό
το ψέμα και τ’ αληθινό
Αδιαφορία και αγάπη, πλάι πλάι
Πάνω σ’ αυτή την ίδια γη
πεθαίνει τ’ όνειρο και ζει
μοιάζει χαμόγελο το δάκρυ που κυλάει

Στον κόσμο που μεγάλωσα
περίσσεψε ο πόνος
Τα λάθη μου αγκάλιασα
για να μην νιώθω μόνος

Προσωπικοί μου δαίμονες
αρχάγγελοι προστάτες
Τρελές ιδέες εμμονες
μου βάλατε στις πλάτες