Αδέσποτες χορεύουν οι ζωές μας
ξηλώνουν και τους εφτά ουρανούς
κι οι πρόστυχες, φοβισμένες ματιές μας
σφηνώνουνε σ’ άδειους καιρούς.

Υγραίνοντας τη βραδινή μας πλάνη
μόνοι γλυκοφιλάμε το σκοτάδι.

Ανέραστες σβήνουν οι ηδονές μας,
μαυρίζουν διψασμένα κορμιά
κι οι ψεύτικες, τρομαγμένες φωνές μας
γκρεμίζουνε τείχη φανταστικά.

Υγραίνοντας τη βραδινή μας πλάνη
μόνοι γλυκοφιλάμε το σκοτάδι.

Όταν ο χώρος με κυκλώνει σαν πνεύμα
με καθηλώνει η αλήθεια που σπρώχνω καθώς
αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα τελειώνω