Κάθε που τ’ αγέρι προς τη θάλασσα φυσά,
η καρδιά μου φτερουγίζει.
Τον καημό μου τραγουδάω στα πουλιά
και στο πέλαγο που αφρίζει.

Τα στιχάκια μου στην άμμο τα χαράζω βιαστικά,
να χαθούν στο πρώτο κύμα.
Στα βαθειά κρυμμένα πού’ χω μυστικά,
τη φουρτούνα κάνω μνήμα.

Αχ! Θάλασσα! Πώς γλυκαίνεις την ψυχή μου!
Αχ! Θάλασσα! Κάθε τέλος η αρχή μου

Με τον πόνο όλου του κόσμου μέσα μου έχω γεννηθεί.
Μια ζωή κυνηγημένος.
Η φωνή μου έχει χρόνια βουβαθεί.
Δεν ριζώνω, είμαι χαμένος

Αχ! Θάλασσα! Πώς γλυκαίνεις την ψυχή μου!
Αχ! Θάλασσα! Κάθε τέλος η αρχή μου

Τις ελπίδες μας η θάλασσα τις πήρε αγκαλιά
και τις πήγε σ’ `άλλα μέρη.
Ιστορίες και τραγούδια απ’ τα παλιά
και αγάπες θα μας φέρει.

Αχ! Θάλασσα! Πώς γλυκαίνεις την ψυχή μου!
Αχ! Θάλασσα! Κάθε τέλος η αρχή μου