Σα χώματα ντο εγέννεσαν πυρρίχιον και σέραν
σαχτάρε ρίζαμ θέριζαν σον πόντον πέραν πέραν
Πατρίδας χρυσοπόρφυρα τομάτεμ θα γομόν νεν
η ψύμ αράυ ολόερα γεράν πολλάν τρανόν εν

Το χώμαν κόφλοφύλαξα την ψυμ να αναπάυω
φιλώ και τρεις ασπάγουμαι πουλόπομ ντο να φτάω
Το τσιτσεκλίν εφόρεσες ζινίσε ετυλίες
αγρίμε έταν κιε πόρεσες γουρπάνις χαραμίες

Ορφάνεψεν ο ουρανόν κι βασιλέυ κι κείται
μασέρε σο καρδόστηθο τσιέρεμ κι πονείται;
Ο ήλον βγων εκές ταιρώ για εκές κλαίγω ακόμαν
σον κόφλομ ρίζαμ έβαλα αιματομένον χώμαν

ρεφρέν

Το γαίμαν τρές ασήν γεράν ταχούλιμ παλαλούται
εσέν εκές ντο επέλεκα η ψυμ κι θα λαρούται