Όπως χθες πάλι σήμερα, σύννεφα βαριά φέρνουν άσχημα νέα
σου χτυπάνε την πόρτα, σου τρυπάνε τα αυτιά ώσπου πια δεν ακούς..
Ξέρω είναι νύχτα στον κόσμο βαθιά, εμείς μικροί κι οι ρόλοι μεγάλοι
για ένα να μην γελιόμαστε πια, είμαστε αυτοί δεν είμαστε άλλοι.
Πλάσματα από ένα χαμένο παράδεισο
παιδιά τρομαγμένα μπροστά στο άγνωστο...

Είναι νύχτα στη γη κι είναι ο δρόμος μακρύς για το σπίτι
είναι νύχτα γη, το πλανήτη σκεπάζει ένα αόρατο δίχτυ
είναι νύχτα στη γη όμως μην την χαρίζεις στη λύπη...

Είμαστε ήδη ένα βήμα απ’ το τέλος μετά την επόμενη μέρα
θα ξεκινήσουμε με βήματα αργά για την επιστροφή
το τελευταίο έπεσε άκυρο
η οθόνη προβάλει το ίδιο μας το όνειρο...

Είναι νύχτα στη γη κι είναι ο δρόμος μακρύς για το σπίτι
είναι νύχτα στη γη, τις ζωές μας τυλίγει ένα αόρατο δίχτυ
είναι νύχτα στη γη όμως μην την χαρίζεις στη λύπη...