Στο βάθος κάποιου κήπου θα με περιμένει μια μικρή Μαρία
με ένα κίτρινο φύλλο στο πρόσωπό της μισή αληθινή, μισή οπτασία.
Με τα χέρια απλωμένα...
‘Κύριε πάρτε με από δω, η αγκαλιά σας θα λυτρώσει μια μικρή Μαρία..’

Πόσο εύκολα μπορεί να με αγαπήσει, τον εαυτό της να ξεχάσει
τα φιλιά στον λαιμό μου μαύρες πεταλούδες θα πετάξουν
με τα χέρια απλωμένα, τα μαλλιά της τραγουδούν
‘η αγκαλιά σας θα χωρέσει μια μικρή Μαρία..’

Με όλα τα όχι της σπασμένα τα μαλλιά της τραγουδούν
κι η αγκαλιά μου θα σκοτώσει μια μικρή Μαρία