Κίτρινα τα φύλλα σκέπασαν την αυλή σου
ενώ εσύ είχες φύγει κοιμόμουνα μαζί σου
κάτω από τον διάφανο άδειο ουρανό
ξύπνησα και νιώθω το τώρα μακρινό...

Ένα κομμάτι του κόσμου που φεύγει
ένα τραγούδι του δρόμου που περνά
που τριγυρνά στο μυαλό μου κι όλο ξεφεύγει
κι όλο ξαναγυρνά..

Έτσι πάει πάντα και δεν έχει πως
όπου κορυφή και βαθύς γκρεμός.
Τα υπάρχοντά μου εύκολα πετώ
μα όσα έχω χάσει πώς να αποχωριστώ;

Κάθε κομμάτι του κόσμου που φεύγει
κάθε τραγούδι του δρόμου που περνά
θα τριγυρνά στο μυαλό μου και θα ξεφεύγει
και θα ξαναγυρνά...

Αποχαιρέτα τον κόσμο που φεύγει
αποχαιρέτα τον δρόμο που περνά
αποχαιρέτα τον κόσμο που φεύγει
ο νέος ξεκινά...