Νάνοι επτά με ξυλοποδάρα χρυσά
Πενήντα ανδρείκελα οπλισμένα να φυλάνε
Διακόσιοι κόλακες σκυμμένοι στα νερά
Να καθαρίζουν εκεί που οι νάνοι κατουράνε

Παλιοί πελάτες δυο κεφάλια πιο ψηλά
Να ατενίζουν το κοπάδι που βελάξει
Γιατί ακόμα δεν το έκαψε η φωτιά
και ό,τι δεν καίει, δεν το αγγίζει, δεν το νοιάζει

Η επικαιρότητα πουλάει πραγματικότητα
Όποιον μιλάει, όποιον γελάει, όποιον κίνειται
Όμορφα χρόνια, διαφημίσεις, ομαλότητα
Η επικαιρότητα πουλάει ό,τι πωλείται

Μια πολιτεία ρημαγμένη με σκοπό
Ένας σκοπός κρατάει τα όπλα παρά πόδα
Νάνοι επτά με ξυλοπόδαρα χρυσά
αθροίζουν τόκους, διαταγές, πολεμοφόδια.

Κι οι ψηφοφόροι στριμωγμένοι στην ουρά
οπρώχνονται, βρίζουν και μετράνε γνωριμίες
Για να γλιτώσουν ό,τι αξίζει να σωθεί,
μιας μέρας ψέματα, μιας ζωής οικονομίες

Πενήντα χρόνια προθεσμία τελική
Όση χαρά χωράει στη μύτη η βελόνα
Καθείς του οίκου του αταραξία, υπομονή,
εννέα τράπεζες ενωμένες στον αγώνα.

Νάνοι επτά με ξυλοπόδαρα χρυσά
σε περιμένουν όσο ο φοβος ωριμάζει.
Πέρα στο ξέφωτο αρχίζει μια βροχή
μες τα βρεγμένα μια στιγμή που λαμπαδιάζει