Πες πως είμαι κολλημένος
μες στις ίδιες εμμονές,
στο καβούκι μου κλεισμένος
κι ούτε ακούω τι μου λες,
πες πως στο δικό μου κόσμο
δε χωράει άλλος κανείς.

Πες πως μένω κλειδωμένος
και δεν προχωράω μπροστά,
ότι ζω ταμπουρωμένος
σ’ αυτοσχέδια μοναξιά,
πες πως βλέπω κάτι αστέρια
που εσύ δεν μπορείς να δεις.

Πες πως δεν αντέχεις άλλο
όλη αυτή τη σκοτεινιά,
πως ο δρόμος που τραβάω
δε με βγάζει πουθενά,
πες πως μένω σ’ ένα κόσμο
που εσύ δεν μπορείς να ζεις.

Πες πως δεν μπορώ να δώσω
όσα έχεις δώσει εσύ,
πως κοιτάω τον εαυτό μου
από σένα πιο πολύ,
πες πως είμαι μια κατάρα
κι ότι φεύγεις να σωθείς.

Μόνο μην πεις πως δεν προσπάθησα.
Ποτέ δεν το αποφάσισα.
Με άφησες, δε σ’ άφησα.
Μην πεις πως δεν προσπάθησα.