Δικάζουν τα σβησμένα απογεύματα,
δικάζουν της καρδιάς τις ομορφιές,
στοιβάζουν τη ζωή μου όπως τα δέματα,
λες κι έφυγε ο νους στις ξενιτειές.

Και ζήτησα ακρόαση του αγγέλου μου
μα τρόμαξε απ’ το βάρος του φακέλλου μου,
του είπα "ένα σφάλμα θα με σέρνει όπου πάω",
του ζήτησα να σβήσει τη λέξη "σ’ αγαπάω".

Συλλάβανε σαν κλέφτη την αγάπη μου,
μ’ αφήσαν να νομίζω ότι μ’ αγαπούν,
και τώρα που με σταύρωσαν τα λάθη μου,
με βλέπουν και δεν ξέρουν τι να πουν.

Και ζήτησα ακρόαση του αγγέλου μου
μα τρόμαξε απ’ το βάρος του φακέλλου μου,
του είπα "ένα σφάλμα θα με σέρνει όπου πάω",
του ζήτησα να σβήσει τη λέξη "σ’ αγαπάω".