Κι όπως βαδίζω στη βροχή και στο χαλάζι
γέρνουν τα δέντρα απ’ τη θλίψη που `χω για σένα,
πέφτουν ψιχάλες απ’ τα μάτια τα βρεγμένα
κι όλο ακούω τα βήματά σου ένα ένα.

Ποιος είσαι εσύ που μου μιλάς,
μες στο μυαλό μου γιατί κολλάς,
ποιος είσαι εσύ που δεν μπορώ
να μη σου πω πως σε μισώ που σ’ αγαπώ.

Κι όπως παγώνει ο βοριάς το πρόσωπό μου,
απεγνωσμένα, στο τσιγάρο σε ζητάω,
λέω να φύγω σαν καπνός, παραμιλάω,
πες μου που είσαι, που γυρνάς για να μην πάω.

Ποιος είσαι εσύ που μου μιλάς,
μες στο μυαλό μου γιατί κολλάς,
ποιος είσαι εσύ που δεν μπορώ
να μη σου πω πως σε μισώ που σ’ αγαπώ.