Τὰ βήματα του φθινοπώρου αντήχησαν
νωρίς, κι είπε με πίκρα η αδελφή μου:
«Η νυχτερινὴ βροχὴ τὰ ρόδα μας
τὰ μάδησε, αδελφούλη μου, και τώρα;»
Ένα βιβλίο ρομαντικὸ θὰ συλλογίστηκε...
Μὰ εγὼ αναμέτρησα στὸ νού μου τὶς ιστορίες
γύρω απ᾿ αυτὰ τὰ ρόδα ποὺ πεθάνανε
στὴ φύση ανάμεσα και στὴν καρδιά μου.