Σου στήνω μία καλύβα, στοὺς αιώνες των αιώνων,
ένα κήπο νὰ περπατάς, ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι,
μιὰ πλούσια πράσινη φραγὴ να μη σε βρίσκει ο άνεμος
ποὺ βασανίζει τοὺς γυμνοὺς στοὺς αιώνες των αιώνων!
Σου στήνω τ᾿ όραμά σου πάνω σ᾿ όλους τοὺς λόφους,
νὰ σου φυσάει τὸ φόρεμα η δύση με δυὸ τριαντάφυλλα,
νὰ γέρνει ὁ ήλιος αντίκρυ σου και να μη βασιλεύει,
νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φούχτες σου
των παιδικών ματιών μου τὸ νερὸ στοὺς αιώνες των αιώνων!