Κι αν μας παρασέρνουν στο βυθό
ό, τι κι αν συμβεί θα σου σταθώ
είναι η φλόγα μας πιο δυνατή
κι απ’ του Χάρου το πικρό φιλί.

Όταν γέρνεις στο φτωχό κορμί μου
σβήνει η άβυσσος στα δυο σου χείλη
δέσε την πνοή σου στην πνοή μου
της ζωής ο ήλιος ν’ ανατείλει.

Κι αν λυγά η ψυχή μας σαν κλαρί
δρόμο μας χαράζει η αυγή
και σε περιβόλια μας τραβά
κει που η νιότη από φως μεθά.

Όταν γέρνεις το φτωχό κορμί μου ....