Ακούς τα λόγια του γερο Βοριά προσεκτικά;
Θα σου θυμίσουν πράγματα παλιά
κι αν φτάσουνε στ’ αυτιά κρυσταλλωμένες συλλαβές
θα `ν’ του γερο Βοριά οι οιμωγές.

Και τα συναισθήματά σου σαν ρινίσματα
θα τα δεις να γίνοντ’ ανεμοσκορπίσματα
οι ιδέες σου κι οι αγάπες σου θ’ ανυψωθούν
ψάχνοντας το κάλλος του απείρου για να βρουν.

Ακούς τα λόγια του γερο Βοριά προσεκτικά;
Θα σου θυμίσουν χρόνια ιδανικά
κι απ’ της χαράς τη βρύση θα αρχίσουν να κυλούν
δυο στάλες λύπης που θα σε κοιτούν.

Και θα νιώσεις το μαχαίρι από το παρόν
να πληγώνει ένα μεταξένιο παρελθόν.
Η ανάσα σου θα χτίσει πύργο αγέρινο
μέσα σ’ έναν κόσμο απαθή κι αμέριμνο.

Και σαν θα σταματήσει να μιλά ο γερο Βοριάς
και πάψει η καταιγίδα της μιλιάς
θα ψάξεις για τα νήματα της νέας σου αρχής
μιας κι ειν’ ο δρόμος της ζωής μακρύς.