Ποτέ τα λόγια μην τα βάζεις στο χαρτί
γιατί πεθαίνουν αν δεν βγαίνουν απ’ τα χείλη,
διπλά πονάνε αν δεν έχουν τη φωνή
κι έτσι γυμνά με το βοριά γίνονται φίλοι.

Μες σε δυο λέξεις δεν τελειώνεις μια ζωή
σ’ ένα χαρτί πώς να χωρέσουν τόσα λάθη,
σκίσ’ το και πέτα το και δώσ’ μου ένα φιλί
όταν τη γράφεις δεν τη ζεις πια την αγάπη.

Αυτό το όχι που το στόμα δε θα πει
αν θα το γράψεις ο καημός θα με σκορπίζει,
θα το διαβάζω, θα πεθαίνω κάθε αυγή
αφού δε θα ’χω άλλο τι να σε θυμίζει.