Ο δρόμος για το Μεξικό ήταν μακρύς
κι απ’ τις στροφές μου γνέφαν κατάμαυρες σκιές.
Την είδα μέσα στη βροχή,
είχε στα χέρια ένα κλειδί
και για μάτια δυο φωτιές
που σκίζαν τη νύχτα σαν αστραπές.

Δυο πυρωμένα άνθη που ήταν εκεί
μέχρι που ήρθε η αυγή.

Ήρθε ξανά σαν ξωτικό
σ’ ένα χωριό στο Μεξικό,
εκεί που η γη κρύβει πληγές,
ψεύτικα όνειρα, ελπίδες νεκρές.

Εκεί, στη νύχτα την καυτή,
ελπίδες και όνειρα μαζί,
γίναν στα μάτια της πληγές,
να τις βλέπεις και να κλαις!

Δυο πυρωμένα άνθη που ήταν εκεί
μέχρι που ήρθε η αυγή.

Δυο πυρωμένα άνθη
δυο ματωμένα άνθη
δυο σπασμένα άνθη.

Dormido esta el libertador
de nuestro suave corazon!

Δυο ανθισμένα άνθη.