Πετροβόλησε ο καιρός έτρεξε δάκρυ ασταμάτητο
κι εγώ μοναχός απ’ το παράθυρο κοιτώ
τη βροχή να κυλάει, να βαραίνει τα όνειρά μου
και σαν μάγος να πληθαίνεις κάθε βράδυ μοναξιά μου
Τι να φταίει, (τι να φταίει) που απέμεινα μονάχος στη σκηνή
Τι να φταίει, (τι να φταίει) που αισθάνομαι φτωχός και στη ψυχή
Το τσιγάρο θα τελειώσει θα μ’ αφήσει πια κι αυτό
μόνο μου (μόνο, μόνο) μέσα στη νύχτα να χαζεύω το κενό
Κάτι σαν τα όνειρά μου μαύρα χιόνια μ’ αρχηγό
Τη χαμένη ομορφιά μου μ’ ένα φόντο σκοτεινό
να γελάει όταν πονάω τρέφοντας μου όλο τύψεις
κι η κραυγή μου να ικετεύει Θεέ μου μη μ’ αφήσεις.

Όνειρα μου, όνειρα χάθηκαν
Όνειρα που ποτέ δε μου στάθηκαν
Όνειρα μου, όνειρα χάθηκαν
Όνειρα που ποτέ δε μου στάθηκαν.

Μη μ’ αφήσεις απόψε τα σημάδια είναι κοντά
Το ποτό δε με ζαλίζει, δε μου δίνει όλα αυτά
που εσύ απόγονε ξέρναγες πληγές στο σώμα
Κατοικούσε η αλήθεια μες στο στόμα
Κατάντια που στολίστηκες με ψεύτικες χαρές
Ντύθηκες στα άσπρα ν’ αποδράσεις απ’ το χτες
που χρόνια τώρα φυλακισμένε εκεί μαζί μου
Πιστό ήσουνα ταίρι, φώτα στη γιορτή μου
Ανοίγω το παράθυρο να τρέξει η ματιά μου
ως εκεί που όταν κοιμόμουνα τελείωναν τα όνειρά μου
Φίλε μου αδελφέ μου όνειρα χαθήκαν
ξορκίζω όλα αυτά που ποτέ δε μου σταθήκαν.

Όνειρά μου, όνειρα χάθηκαν
Όνειρα που ποτέ δε μου στάθηκαν
Όνειρά μου, όνειρα χάθηκαν
Όνειρα που ποτέ δε μου στάθηκαν.
Όνειρά μου ...