Στροβιλιζόμαστε στην αγκαλιά του χρόνου
μικρά αστέρια μεγαλόπρεπα θα σβήσουν
στον άγριο άνεμο τη σκόνη τους θ’ αφήσουν
δειλοί και ξέπνοοι φυγόδικοι του πόνου

Εδώ στην άκρη του παντού χαροκοπάμε
εμείς οι υπέροχοι του τίποτα οι μύστες
λαθραίοι στο αύριο και στ’ άγνωστο τουρίστες
στα ίχνη του έρωτος ακροπατώντας πάμε

Ό,τι φοβήθηκα τραγούδι και το λέω
οι ιδέες πάνω μου παλιόρουχα και λειώνουν
τα φώτα σβήνουνε τα ψέματα τελειώνουν
δεν έχω τίποτα να χάσω γι’ αυτό κλαίω