Πάλι ψάχνεις κάπου να κρυφτείς
Όταν σε ζορίζουν γίνεσαι ανασφαλής
Θέλεις να φύγεις, θέλεις να χαθείς
Θες από προσώπου γης να εξαφανιστείς
Μα δε με νοιάζει τώρα τι θα πεις
Κατά βάθος ξέρεις πως δεν πρέπει να κρυφτείς
Μην το κουράζεις μην καθυστερείς
Τώρα έχει έρθει η ώρα για να αντισταθείς

Να παραληρείς
Να μη σε νοιάζει τι θα πουν αυτοί
Μην τους φοβηθείς

Κι είναι τα χρόνια που περνάνε
κι όλα μοιάζουνε τα ίδια
Κοίτα τη ζωή σου μην πετάξεις στα σκουπίδια
Κοίτα μη σε κάνουν να μισήσεις τον εαυτό σου
Μίσησε το φόβο που σκορπάνε στο μυαλό σου

Κάτι μοιάζει να σ’ ανησυχεί
Κάποια εμμονή σου αναστατώνει την ψυχή
Τόση εσωστρέφεια και τόση ενοχή
Τόση μοναξιά δεν την ξεπλένει ουτ’ η βροχή
Δεν είσαι μόνος, υπάρχουμε κι εμείς
Λαθραίοι επιβάτες κάποιας άλλης εποχής
Μην παραδίνεσαι, μην τους φοβηθείς
Τώρα έχει έρθει η ώρα για να αντισταθείς

Όλη η γη μια φυλακή
χωρίς καμιά διαφυγή
μα εμείς δε σταματάμε
ό, τι κι αν συμβεί