Έπιασε πόνος, έπιασε πόνος στα φύλλα μου
Κυλάει ο χρόνος, με πνίγει ο δρόμος, μίλα μου
Μοιάζει σαν όνειρο η βροχή

Ξέφυγαν φίλοι, ξέφυγαν φίλοι, φύγανε
Κρατούν στα χείλη τ’ όνειρό μας που στείλανε
Ανθρώπων τρεχαντήρι, μοιάζει σαν να `ναι,
Φίλα με

Κράτα τα χέρια σου ανοιχτά και θα βουρκώσεις
μες στο βοριά αν με σηκώσεις
Ανθίζω μέσα σου κι εγώ
για να σου δείξω πως μπορώ
την ομορφιά να σου χαρίσω, αν με σώσεις
Μα μη με δώσεις

Κι εσείς που τώρα, εσείς που τώρα έχετε
το πιο γλυκό μαχαίρι
είστε νερό στις ρίζες μου και τρέχετε
Δεν πιάνομαι στ’ αγέρι