Ονειροπλάνο μου, στοχαστικό μου,
σα γκρίζα και βραχνή κουκουβάγια,
ήρθες και πάγωσες το θυμητικό μου,
με ξόρκια και πρόχειρα μάγια.
Για λίγο μπερδεύτηκα, αλυσοδέθηκα,
την ήττα μου για λίγο παραδέχθηκα
κι αφού τ’ ανέχτηκα, κι αφού την πάτησα,
πλουτοχαΐρεψα και φτωχοπερπάτησα
μαζί σου, αμίσητη ψεύτρα,
ντροπιασμένη της ψυχής παραδουλεύτρα•
μου φερες πάλι μπροστά μου το δίλημμα
για φωνές δυνατές ή σφιχτομίλημα.
Ονειροπλάνο μου, φύγε μακριά μου,
διπλοχτυπάει η ντερβίσικη καρδιά μου
κι όλο μου κλείνει να δω, δε μ’ αφήνει
απ’ του μυαλού μου το θολό φινιστρίνι.
Kαι τι θα γίνει Και τι θα γίνεις
Από το αίμα μου, πάλι, σταγόνα δε πίνεις.
Και γεια σου, ψευτόνειρό μου,
θα φάω μόνος μου το μερτικό μου.
Βολή μου κάνε πιο πέρα.
Σε ξορκίζω να πεθάνεις σαν ηλιόλουστη μέρα.

All the way from here to the end of the world
feel the same people
skies be grey of fear and sorrow
feel chained to my comfort
my guardian, my protector
my mojo my beloved illusion in confusion
you make it all so much better
but no me gonna kill my comfort
forgive me won’t deceive me no more
don’t believe in my comfort
don’t relieve me from all I ’ve gone
my comfort
leave me alone, pass away like a sunny day.
Why you call me in an hour like this;
Why insist that I can’t resist;
Tell me are you waiting for me to collapse
or perhaps you’re the one who be setting them traps;
Wanna catch me; Wanna get me;
Even though I know that you ’ll protect me
and take me to a safe place where no rain comes
and no grey skies over my head at last.
But I gasp I can’t breeth neither believe
no more to be deceived wish to grieve
to cry over
over my comfort, me gonna kill my comfort
me gonna kill my comfort, kill my comfort
me won’t loose all that I ever had
Low Bap, Red Armada.
So me say like a sunny day
my comfort, you may pass away.

Κρυφό μου ξόρκι πιάσε τόπο εδώ,
παρ’τη βολή μου, σκόρπισέ τη στον αέρα•
γοργό μου πέρασμα απ’ την άκρη σου εγώ,
θα τη βλέπω να πεθαίνει μια ηλιόλουστη μέρα.
Βολή μου, κάνε πιο πέρα.
Σε ξορκίζω να πεθάνεις σαν ηλιόλουστη μέρα.