Ετούτη η βραδιά
πιο μαύρη κι απ’ τον Άδη είναι θαρρείς
Τριγύρω ερημιά
στους δρόμους δεν υπάρχει πια κανείς,
μονάχα μια καρδιά που καίγεται
στου πόνου τη φωτιά,
απόψε ξαγρυπνά και σου φωνάζει
για να `ρθεις ξανά
καημένη μου καρδιά

Ετούτη τη βραδιά
λες και την καταράστηκε ο θεός
Με αναφιλητά
σε κλάματα ξεσπάει ο ουρανός
Η μαύρη μου καρδιά
που μοιάζει με της φύσης τα θεριά
με βήματα βαριά
στο φως της αστραπής αναζητά
με κλάματα ξεσπά
καημένη μου καρδιά