Κάθε τι, στον κόσμο, γεννιέται και πεθαίνει,
όλα σβήνουν, χάνονται και μια κακία μένει,
ωραία είναι η ζωή και τη λαχταρώ,
αφήστε με, αφήστε με κι εγώ να την χαρώ.

Όταν θα σβήσει
και το δικό μου το καντήλι,
θέλω να πεθάνω
με χαμόγελο στα χείλη.

Έρωτας και χρήμα, πληγώνουν τις ψυχές μας
και για μικροπράγματα, χαλάμε τις καρδιές μας,
μα το καντήλι καθενός, σβήνει ένα πρωί,
για όλους μας, για όλους μας, τελειώνει η ζωή.

Όταν θα σβήσει
και το δικό μου το καντήλι,
θέλω να πεθάνω
με χαμόγελο στα χείλη.

Κάθε τι, στον κόσμο, σαν όνειρο περνάει,
φεύγει και ο άνθρωπος και πίσω δε γυρνάει,
τα πλούτη και οι ομορφιές, έχουν παρακμή,
ο θάνατος, ο θάνατος, τα σβήνει στη στιγμή.

Όταν θα σβήσει
και το δικό μου το καντήλι,
θέλω να πεθάνω
με χαμόγελο στα χείλη.