Σ’ ακολουθώ σ’ ένα στρατί
που όσους το ’χανε διαβεί
τους περιφρόναγα και τους περιγελούσα.
Σ’ ακολουθώ σ’ ένα σκαλί
που όσους το ’χαν κατεβεί
εγώ τους δίκαζα και τους κατηγορούσα.

Εγώ που ήμουνα κριτής,
των αλλονών ο δικαστής,
έγινα ένοχος και με δικάζουν άλλοι.
Κι αν τώρα ζω χωρίς φωνή
κατάντια και παραδοχή,
σ’ ακολουθώ χωρίς να σκύβω το κεφάλι.

Σ’ ακολουθώ σ’ ένα στρατί
που τώρα σέρνομαι εκεί
και δεν υπάρχει άλλος δρόμος να γυρίσω.
Σ’ ακολουθώ σ’ ένα σκαλί
κι έχασα νου και λογική,
μπροστά ο κόσμος κι η ζωή
κι εγώ είμαι πίσω.

Εγώ που ήμουνα κριτής,
των αλλονών ο δικαστής,
έγινα ένοχος και με δικάζουν άλλοι.
Κι αν τώρα ζω χωρίς φωνή
κατάντια και παραδοχή,
σ’ ακολουθώ χωρίς να σκύβω το κεφάλι.