Κάτω στον Πύργο σε τρυπά η υγρασία,
μετράς τα τρένα με μανία.
Και στο Αμύνταιο το χώμα το παγώνει
εχθρός αέρας που σκοτώνει.

Κι εσύ χωμένος στην αόρατη ομπρέλα
ταξίδια κάνεις πειρατής σε καραβέλα.
Ασπίδα έχεις την αόρατη ομπρέλα
που τ’ όνομά της είναι Τρέλα.

Στα Εξαμίλια σού φουντώνουν τα μεράκια
εφτά ξυπόλυτα γυφτάκια.
Ανοιγοκλείνουν της ζωής σου την αυλαία
με το τραγούδι του Σαλέα.

Κι εσύ χωμένος στην αόρατη ομπρέλα
ταξίδια κάνεις πειρατής σε καραβέλα.
Ασπίδα έχεις την αόρατη ομπρέλα
που τ’ όνομά της είναι Τρέλα.

Πρωτοχρονιά για ύπνο σε νοσοκομείο,
ανταμοιβή σου και βραβείο.
Λάρισα νύχτα και ζηλεύεις το καμιόνι,
αυτό το σύρμα σε ματώνει.

Κι εσύ χωμένος στην αόρατη ομπρέλα
ταξίδια κάνεις πειρατής σε καραβέλα.
Ασπίδα έχεις την αόρατη ομπρέλα
που τ’ όνομά της είναι Τρέλα.