Θα ’ρθω μια μέρα να σε βρω,
να ’ναι πρωί, να ’ναι γιορτή,
θα ’ρθω μια μέρα να σου πω
τι είναι καημός και τι ντροπή.

Μάθαμε να ζούμε μόνοι,
το σκοτάδι μάς πληγώνει,
το σκοτάδι μάς πληγώνει,
δεν έχει αρχή.

Μάθαμε να κλαίμε χώρια,
τούτη δω η στεναχώρια,
τούτη δω η στεναχώρια
δεν έχει αρχή.

Θα ’ρθω μια μέρα να σε δω,
να ’σαι ξανά εσύ κι εγώ,
θα ’ρθω ν’ ακούσω να μου λες
για τουτή την ντροπή πώς κλαις.

Μάθαμε να ζούμε μόνοι,
το σκοτάδι μάς πληγώνει,
το σκοτάδι μάς πληγώνει,
δεν έχει αρχή.

Μάθαμε να κλαίμε χώρια,
τούτη δω η στεναχώρια,
τούτη δω η στεναχώρια
δεν έχει αρχή.