Υπάρχουν γειτονιές μικρών θεών,
ανθρώπων με ψυχή μικρών παιδιών
που ξέρουν να αγαπούν και να θυμούνται
όταν οι άλλοι πάντα γύρω τους λυπούνται.
Μακριά από υστερίες, με όπλο την ελπίδα
ξαφνιάστηκα και απόρησα με αυτά που είδα.
Σε αυτές τις γειτονιές, αυτών που επιμένουν
να ζουν ακόμα και όχι να πεθαίνουν.
Η ψυχή μου να φωνάζει ευχαριστώ
γιατί ξέρω είναι πολύ σημαντικό
να μπορείς μες στο σκοτάδι να διαβάζεις
και όταν θέλεις να ονειρευτείς να μη διστάζεις.
Μιλώ για αυτές τις γειτονιές, για εκείνους τους ανθρώπους,
που έχουν σαν και εμάς τόσα όνειρα και στόχους.
Είναι για εσένα φίλε ετούτο το τραγούδι.
Σου το στέλνω και μαζί ένα λουλούδι.

Μικροί θεοί…
Οι άνθρωποι που ακόμα επιμένουν
Μικροί θεοί…
να ζουν την κάθε μέρα και όχι να πεθαίνουν.

Χαμόγελα που πάντοτε είναι αληθινά.
Διαθέσεις που δεν κρύβουν μυστικά.
Και κάποιες δακρυσμένες χειμωνιάτικες βραδιές
από εκείνες που ονειρεύεσαι και κλαις.
Τέτοιες στιγμές, που αυτοί οι άνθρωποι πονούν,
που χωρίς να θέλουν ζουν ότι μισούν,
κοιτάζουν πάντοτε ψηλά στον ουρανό
και βρίσκουν συντροφιά τους μονάχα το θεό.
Και τότε αναρωτιέμαι με απορία,
αν θα πρέπει να αισθανθώ μελαγχολία,
αν θα πρέπει για όλα αυτά τότε να κλάψω,
να γελάσω, να σωπάσω ή να φωνάξω.
Μεγάλα λόγια για μεγάλους πια ανθρώπους
που αντιστέκονται γερά με χίλιους τρόπους
και μέσα από όλα αυτά που έχω να τους πω
ας κρατήσουν ένα μόνο ευχαριστώ

Μικροί θεοί…
Οι άνθρωποι που ακόμα επιμένουν
Μικροί θεοί…
Να ζουν την κάθε μέρα και όχι να πεθαίνουν