O Γιάννος και η Bαγγελιώ σ’ ένα σχολειό πηγαίναν,
σ’ ένα σχολειό πηγαίναν,
μάθαιν’ ο Γιάννος γράμματα κι η Bαγγελιώ τραγούδια,
κι η Bαγγελιώ τραγούδια.

O Γιάννος την αγάπησε, γυναίκα να την πάρει.
Mάνα μου θέλω να σου πω, θέλω να σου μιλήσω.
Τη Bαγγελιώ αγάπησα, γυναίκα να την πάρω
κι αν δε την πάρω με καλό, θα παντρευτώ το Xάρο.
Φωτιά να φάει τη γλώσσα σου, κι αστρίτης το κορμί σου,
που βρήκες και αγάπησες την πρώτη ξαδερφή σου.
Κάλλιο να πάρω σάβανο και να σε σαβανώσω
παρά να πάρω στέφανα και να σε στεφανώσω.
Τη Βαγγελιώ παντρεύουνε κι ο Γιάννος αποθαίνει,
συμπεθεριό και λείψανο στο δρόμο απαντηθήκαν.
Κανένας δεν αρώτησε, κανένας δε ρωτάει.
Τίνος είναι το λείψανο τ’ ομορφοστολισμένο;
Της ερημιάς, της σκοτεινιάς, του έρημου του Γιάννου.
Η Βαγγελιώ απέθανε, τα δυο μαζί τα θάψαν.
Στο ένα κιβούρ’ φυτρών’ μηλιά, στο άλλο κυπαρίσσι,
φυσάει αέρας και βοριάς και σκύφτουν και φιλιούνται.
Για ιδές τα, τα βαριόμοιρα, για ιδές τα, τα καημένα,
σαν δε φιλιόνταν ζωντανά, φιλιούνται αποθαμένα.