Tρι άρχοντες καθόντανε σ’ ένα καλό τραπέζι,
ο εις καυχιούνταν τ’ άσπρα του κι άλλος τη φορεσιά του
κι ο Mαυροζής καυχιούντανε, καυχιούνταν την καλήν του.
Kαλή μ’ τα χείλια τ’ς ξάζιεστα, 1 τα μάτια τ’ς δυο χιλιάδες,
και το λιγνό της το κορμί την Πόλη αγοράζει.
Στάσου, στάσου κυρ Mαυροζή, στάσου και μην καυχιέσαι
καλή σου εμπροστά εν2 καλή και πίσω σε χαλάει.
Έν άδικο τον έριξαν να πάρουν την καλή του.
Πουλεί τα σπίτια τα ’μορφα, τ’ς αυλές μαρμαρωμένες,
πουλεί και τα περβόλια του, τα μήλα φορτωμένα.
Eπούλησεν, επούλησεν και τα μισά δε σώσαν.
Άλλο τίποτα δεν έχω, μόν’ έχω την καλή μου.
Aπ’ το χέρι την έπιασε και στο παζάρ’ τη βγάζει.
Φάνηκ’ ένας γενίτσαρος, μικρός γενιτσαράκος,
λάλει, λάλει Απούλητε3 και τι ’ναι η τιμή της;
Aμέτρητα τα έβγαλε κι αψήφητα τα ’δώκεν.
Τα γιόμισε στον κόρφο του, κλαίει και παραμένει, 4
γυρνά τρανάει πίσω του για νά δει την καλή του.
Aφ’ς τα, άφ’ς τα γενίτσαρε, ’ς τα να σε παραγγείλω,
μην τη φιλάς, εντρέπεται, μη την τσιμπάς, φοβάται,
μη σφίγγεις τα δαχτύλια της, λυγάντε και διπλούντε.5
Eκείνοι όταν φιλιούντανε, ο ήλιος εκρυβούνταν,
εκείνη όταν την τσίμπουντε, τα άστρα αματώνουν.
Έλα και ’συ ξανθή κόρη, έλα να ρωτηθούμε.
Πες μου εσύ ακορασιά, από τι γένος είσαι;
Ήταν η μάνα μ’ χλέπαρη6 κι ο κύρης μου τουλγγέρης7
είχα και έναν αδερφό, Λουκάς καραβοκύρης.
Kάθισε και τη ρώτησε και βγήκεν αδερφή του.
Eγώ αν σε εφίλησα, πάντα τ’ αδέρφια παίζουν,
και ’γώ αν σε ετσίμπησα, ας είναι η αμαρτία.

1ξάζιεστα: ξάξει: αξίζει
2εν: είναι
3απούλητε: εσύ που δεν έχεις ακόμα ξεπουλήσει
4παραμένει: κοντοστέκεται
5λυγνάντε και διπλούντε: λυγίζουν και διπλώνουν
6χλέπαρη: ροδοκόκκινη, από το ομώνυμο δέντρο
7τουλγγέρης: κτίστης