Φωνές παντού, πατριδοκάπηλοι
με το χρώμα του ουρανού φορεσιά
και για στέμμα ένα καλά στημένο ψέμα
Φανφάρες, δηλώσεις και δίψα πάλι για αίμα
κι εσύ γι’ αυτούς κοινέ Θνητέ
να ποτίζεις την ψυχή σου και να πίνεις ένα ναι,
να γεννάει πάλι φίδια το θαμμένο εκείνο τέρας,
να γεμίζει δηλητήριο ο αέρας

Απ’ τα λόγια τα παλιά που ξέθαψε ξανά η μιζέρια
απ’ το φάντασμα εκείνο με τα ματωμένα χέρια
και το κεφάλι σου ρε μη γυρνάς αλλού
δώσε βάση στα λόγια του τρελού
τουλάχιστον αυτός αγαπάει αυτό το χώμα
και ας μη πέθανε ακόμα
Ξέρει το κλάμα να ακούει του θεού
και όταν ουρλιάζει να κοιτάς ξανά παντού
Μπορεί να έρθει το κακό ντυμένο στα λευκά,
μπορεί να ακούσεις να γελάνε τρωκτικά
ενώ δαγκώνουνε τη ρίζα της ζωής
Μπορεί τριγύρω να ‘ναι κοίτα κι αν τα δεις

Φώναξε…

Φώναξε λοιπόν κάτι καλό να μείνει
έχουμε όλοι ίδια ανάγκη μια γαλήνη
και επιτέλους, κάνε ότι βγαίνει απ’ την ψυχή σου
μόνο βάλ’το λίγο κάτω και θυμήσου
πως το αίμα φέρνει αίμα κι η μιζέρια τόσο ψέμα
που όταν γίνεται ποτάμι αλλάζει ρεύμα
ολόκληρη ιστορία κι η ζωή του καθενός μας
ώστε να βρίσκουμε τον πόνο πάλι εμπρός μας

Όταν γεννάνε οι οχιές και βγάζουν αίμα οι πληγές
φώναξε τόσο δυνατά και σ’ όλους πες
''Υπομονή εκεί είναι όλη η μαγκιά ρε φίλε
Έχεις στα χέρια σου το μέλλον μόνος κρίνε
και άσε τα φαντάσματα εκείνα από το παρελθόν
να ψάχνουν λόγο ύπαρξης ξανά μες στο παρόν
Ρίξε το τέρας στη φωτιά, σπάσε τ’ αυγά μες στη φωλιά,
πάρε και εκείνους που πονέσαν αγκαλιά και φώναξε''

Φώναξε…

Μπορεί να έρθει το κακό ντυμένο στα λευκά,
μπορεί να ακούσεις να γελάνε τρωκτικά
ενώ δαγκώνουνε τη ρίζα της ζωής
Μπορεί τριγύρω να ‘ναι κοίτα κι αν τα δεις

Φώναξε…

Και άσε τα φαντάσματα εκείνα από το παρελθόν
να ψάχνουν λόγο ύπαρξης ξανά μες στο παρόν
Ρίξε το τέρας στη φωτιά, σπάσε τ’ αυγά μες στη φωλιά,
πάρε και εκείνους που πονέσαν αγκαλιά και φώναξε