Δώσ’ μου,
γαρίφαλα φλογάτα,
απ’ τα νιάτα,
που φεύγουν μακριά.
Δώσ’ μου,
τους φίλους πού `χω χάσει
και τα δάση,
που δεν υπάρχουν πια.

Τα χέρια κράτα μου ως το πρωί,
αγάπη δώσε μου, δώσ’ μου ζωή.

Δώσ’ μου το μέλλον γεμάτο φιλιά,
έτσι όπως ήταν παλιά,
έτσι όπως ήταν το μέλλον παλιά,
όμορφο σαν ζωγραφιά.

Δώσ’ μου,
τα μέρη που δεν είδα,
την ελπίδα,
για μια καινούργια γη.

Στο στόμα φίλα με ως το πρωί,
αγάπη δώσε μου, δώσ’ μου ζωή

Δώσ’ μου το μέλλον γεμάτο φιλιά,
έτσι όπως ήταν παλιά,
έτσι όπως ήταν το μέλλον παλιά,
όμορφο σαν ζωγραφιά.