Μοναξιά καλή μου φίλη,
σε ρωτώ: Τι έχει γίνει;
Το τηλέφωνο κι απόψε δε χτυπάει...
Σε μια ασπρόμαυρη οθόνη,
το ίδιο έργο βλέπω μόνη
και ένα δάκρυ απ’ τα μάτια μου κυλάει...

Δεν είναι εδώ αυτός
που μ’ έκανε αλλιώς
να βλέπω την ζωή μου...
Δεν είναι εδώ αυτός
που γέμιζε με φως
την έρημη ψυχή μου...

Μοναξιά καλή μου φίλη, αγκαλιά σου κράτησέ με,
με δυο τρεις καλές κουβέντες έλα παρηγόρησέ με!
Είναι μάταιο να λέω κάθε τόσο πως ξεχνάω...
Μοναξιά καλή μου φίλη, πες του πως τον αγαπάω!..

Μοναξιά καλή μου φίλη,
σε ρωτώ: Τι έχει μείνει
απ’ το πρώτο της καρδιάς μου καλοκαίρι;
Σε μια άδεια παραλία
η ζωή μου τρικυμία,
κάθε κύμα μια ανάμνηση θα φέρει...

Δεν είναι εδώ αυτός
που μ’ έκανε αλλιώς
να βλέπω την ζωή μου...
Δεν είναι εδώ αυτός
που γέμιζε με φως
την έρημη ψυχή μου...

Μοναξιά καλή μου φίλη, αγκαλιά σου κράτησέ με,
με δυο τρεις καλές κουβέντες έλα παρηγόρησέ με!
Είναι μάταιο να λέω κάθε τόσο πως ξεχνάω...
Μοναξιά καλή μου φίλη, πες του πως τον αγαπάω!..

Τον αγαπάω!!!