Αχ, πώς τα φέρνει η ζωη
που `ναι μεγάλη και μικρή;
Χίλιες φορές θα μας πονέσει
και λιγοστές θα μας αρέσει.
Φταίει τ’ αγύριστο κεφάλι,
η γλύκα που `χει η κραιπάλη
και το μυαλό που δε γνωρίζει,
τα λάθη να ξεκαθαρίζει.

Γύρισαν πίσω οι ενοχές μου
και στένεψε ο καναπές μου,
μια μυρωδιά σε κάθε λέξη
τη μοναξιά μου ποιος θ’ αντέξει;

Αχ, πώς τα φέρνει η ζωη
που `ναι μεγάλη και μικρή;
Χίλιες φορές θα μας πονέσει
και λιγοστές θα μας αρέσει.
Τίποτα πια δεν είναι απλό,
κουράστηκα να προσπαθώ,
άραγε ο φόβος θα περάσει
πριν η ζωη να μας γεράσει;