Μαύροι οι δρόμοι του χειμώνα
στην γυμνή την εξοχή
του αμαξιού τα φώτα μόνα
τρέχουν μέσα στην βροχή
μέσα στην ανεμοζάλη
πρώτη ερωτική βραδιά
τέτοια άνοιξη και πάλι
που περίμενε η καρδιά

Είσαι η νύχτα κι είσαι η μέρα
κι από τόπους μακρινούς
φέρνεις ανθισμένα δάση
και γαλάζιους ουρανούς
και τα μάτια όπως τα κλείνεις
στο φιλί μοιάζουν κι αυτά
με τα μάτια της σελήνης
που κοιτούν πάντα κλειστά

Δυο κεφάλια πλάι πλάι
το ένα φθινοπωρινό
το άλλο δώρο απ’ τον Μάη
δεν ειν’ είκοσι χρονών
που σε βρήκα που σε βρήκα
άνθος της αμυγδαλιάς
τα μαλλιά σου έχουν την γλύκα
μιας χελιδονοφωλιάς