Το `σκασε απόψε το φεγγάρι, εδώ συννέφιασε.
Το δάκρυ των παιδιών σου τόπο δεν έπιασε.
Οι εραστές σου γυμνή σ’ αφήσανε, δε σ’ αγαπήσανε
και προδομένη μες στο γαλάζιο σε παρατήσανε.

Κάτι φεγγάρια, δεκαοχτάρια, κύτταρα νέα
Ρωμιές μανάδες, φτιάχνουν Ζορμπάδες απ’ τα εννέα.
Όμως τα ξέχασες, Ελλάδα άστατη, πατρίδα φόνισσα,
έγινες πόρνη, μα ακόμα είσαι αυτοκρατόρισσα.
Κάτι φεγγάρια, δεκαοχτάρια, κύτταρα νέα
Εδώ οι μανάδες φτιάχνουν Ζορμπάδες απ’ τα εννέα.

Το `σκασε απόψε το φεγγάρι, τράβηξε βόρεια
για να ξεφύγει λίγο απ’ τα εγχώρια.
Όργια τόσα, ξύλινη γλώσσα, φεγγάρια πέλαγα
ναυαγισμένοι, κι όποιος αντέξει στα μεσοπέλαγα.