Τελικά δε σε φοβάμαι,
μια σκιά είσαι και μόνο
να σε κυνηγάω δεν έχω χρόνο.
Τελικά δε μου αξίζει,
ένα τίποτα να με ορίζει,
τελικά δε σε θυμάμαι,
πόσο εύκολα ξεχνάω
ότι δεν αξίζει ν’ αγαπάω.

Γιατί οι ψυχές,
οι ψυχές είναι πουλιά
που ταξιδεύουν μακριά.
Έτσι κι εγώ, κι εγώ δεν έχω γη,
ούτε πατρίδα αληθινή.
Τελικά δε σε θυμάμαι,
πόσο εύκολα ξεχνάω
ότι δεν αξίζει ν’ αγαπάω.

Τελικά έχω αλλάξει,
πήρα απόφαση να φύγω,
στον μεσαίωνά σου δε θα μείνω.
Έχω μάθει πια που πάω
και τα θέλω μου δε σταματάω.
Τελικά εγώ κι ο δρόμος
που διαλέγει η καρδιά μου
με μόνη αποσκευή τα όνειρά μου.