Βαρκελώνη, βγες στο μπαλκόνι
της Μεσογείου πλανεύτρα κόρη.
Ήρθα για μέρες, πέρασαν χρόνια στη Barcelona.

Ανασαίνω Ελλάδα σαν βγαίνω στη Rampla.
Μεθάω απ` το χρώμα σε κάθε σου εικόνα
κι ο Gaudi ας χλευάζει τον Παρθενώνα.

Στη Βαρκελώνη πόση αναρχία κρύβει του κόσμου η συμμετρία !
Μ` ένα τουφέκι και μια κιθάρα χορεύει μόνη
μες την αρένα κι άλλον αιώνα η Barcelona.

Σε φοβούνται οι εθνοπατέρες όλου του κόσμου
γιατί οι φυλές σου αγκαλιάστηκαν και μεταξύ τους
οι Θεοί τους τα βρήκαν.

Ανοίγω το βήμα στις γειτονιές σου
ακολουθάω τις μυρωδιές σου
κ` ίσια βαδίζω στις πυρκαγιές σου.

Μου ψιθύρισε μια Δανέζα γκαρσόνα
''Τα νότα σου πρόσεχε στην Piaza Real.
Σημασία μη δώσεις αν κανείς σε ρωτήσει
Hey mi amigo, de donde vienneς, que tal ; `'

Μα είχα τόσο μεθύσει σαν γυρνούσα ένα βράδυ
που έχω στην πλάτη μου από τότε σημάδι
να μου θυμίζει πως αντίτιμο έχει
να χαίρεσαι ελεύθερος τόση ομορφιά !