Φόρεσε η νύχτα τ` ουρανού
το μαύρο πανωφόρι
κι ο γεμιτζής στην πλώρη
ρεμβάζει κι απορεί.

Άστατα νεφελώματα
και πλάνητες κομήτες
του μετανάστη οι λύπες
αγιάτρευτες πληγές.

Στου βράχου τις χαραγματιές
γυρεύει μονοπάτι
του μισεμού το δάκρυ
αλαργινό πουλί.

Του λίβα ο αναστεναγμός
τα σωθικά πυρώνει
αυτών που μείναν μόνοι
σε ξεχασμένη γη.