Όπως στο κλουβί τ` αγρίμι, η καρδιά μου λαχταρά
να βγει απ` τη φυλακή σου, όμως είναι πια αργά.

Είν` αργά για να φύγω, είν` αργά να σ` αρνηθώ
τα φτερά μου ανοίγω, να πετάξω δεν μπορώ
είμαι πλοίο χαμένο στο δικό σου το βυθό
κι άλλο πια δεν προσμένω μια ευκαιρία να σωθώ.

Στον ιστό σου μπερδεμένος, να ξεφύγω προσπαθώ
μα είμαι τόσο ζαλισμένος, που χωρίς να πιω μεθώ.