Θα επιμένω λοιπόν κι ας γελάνε
Μόλις σε μένα την πλάτη τους γυρνάνε
Γιατί αξίζει γι αυτά που πιστεύω
Τον εαυτό μου εγώ να διαφεντεύω
Κι αφου το θέλουν ασ με χλευάσουν
Ένα καμένο τους εγώ θα διασκεδάσουν
Σπρώξε με κι άλλο στην ουρά εγώ δεν μπαίνω
Γιατί το διάλεξα εδώ να επιμένω
Γιατί μ` αρέσει εμένα να προσμένω
Γιατί το διάλεξα εδώ να επιμένω

Ζω σε μια πόλη που τη χωρίσαν
Στρατιές αγέλες τα όνειρά της διαλύσαν
Ζω σε μια πόλη που αγκομαχάει
Ηλεκτροφόρα καλώδια στο λιμάνι

Θεσσαλονίκη σου χρωστάω πάλι το νοίκι
Τι κι αν σε κράτησα για χρόνια δεκανίκι
Η αισθητική της παρακμής δε μου ταιριάζει
Αυτός ο τρόπος του είμαι απ` όλα με κουράζει
Μα αφού το διάλεξα στο πλάι σου να ζήσω
Θα βρω αλήθειες την ψευτιά σου να τη σβήσω
Σπρώξε με κι άλλο στην ουρά εγώ δεν μπαίνω
Γιατί το διάλεξα...

Δε θέλω πια να κυνηγάω αυταπάτες
Κι αυτοί που μείναν τους βαρύνανε οι πλάτες
Χρόνια μας τάισαν με ΠΑΟΚ και με ΑΡΗ
Εγώ προτείνω να τους κάνουμε ζευγάρι
Μα πριν θυμώσετε μαζί μου λογιστείτε
Τι λόγους έχετε απ` την παρακμή να βγειτε
Και επιτέλους πείτε κι ένα όχι
Ίσως να σπάσει του κενού σας την απόχη
Κι έτσι να μείνετε απ` τη σειρά σας έξω
Γιατί είναι όμορφα τόσο όμορφα εκεί έξω

Ζω σε μια πόλη που τη χαρίσαν...