Λόγια κορδόνια κόμπο δένουν στην καρδιά
Δε θέλω άλλο πια ν` ακούω
Τα` χουμε πει τόσες φορές και φτάνει πια
Η επανάληψη με κάνει να μη θέλω.

Μη το παιδεύεις, έχει τελειώσει σου λέω
Ξύπνησα από λήθαργο βαθύ
Κοίταξα μέσα μου δεν ήμουν εκεί
Και το όνειρο έπεσε στο πάτωμα.

Κίτρινα φύλλα στον αέρα οι στιγμές
Χρόνια φθινόπωρο η ζωή μας
Η λύπη φώλιασε στων τοίχων τις γωνιές
Κι όπου ακουμπήσω κάποιο αγκάθι με ματώνει.