Στον ύπνο απόψε βυθίζεται η πόλη
τα φώτα της μοιάζουν κεριά αναμμένα
υγρά πεζοδρόμια σαν μάτια κλαμένα
κι εσύ να ρωτάς πού χάθηκαν όλοι.

Τα φώτα της πόλης φωτιές στο σκοτάδι
ξανά τις αγάπες σου θα σου θυμίσουν
και μέχρι οι φλόγες τριγύρω σου σβήσουν
θα έχεις περάσει ακόμα ένα βράδυ.

Τα φώτα της πόλης μετράς
μα πάντοτε κάποιο σου λείπει
στα φώτα της πόλης σκορπάς
κι η ανάσα σου σ` εγκαταλείπει.
Κι απόψε ανάβουν τα φώτα στην πόλη
μα πια δεν ρωτάς πού χάθηκαν όλοι.

Στους έρημους δρόμους τα ίχνη σου αφήνεις
κανείς δε σε βρήκε μα αντέχεις ακόμα
τις νύχτες που έχουν του νου σου το χρώμα
σαν γόπα το αύριο στην άσφαλτο σβήνεις.